Tante Wie uit de Westerstraat
Tante Wie uit de Westerstraat schrijft gedichten en smartlappen in het Mokums. Met lede ogen ziet zij toe hoe de echte volkswijken in haar mooie stad verdwijnen. Met een knipoog hekelt ze de "verjupping", het toeristen-geteisem en de peperdure appartementjes in de Jordaan. Haar smartlap "Peperdure appartementjes" is opgenomen in cafe de Drie Zwaantjes.
Potkassies
Tante Wie is ook begonnen met het maken van Potkassies. Elke week is er een nieuwe episode met Mokumse wetenswaardigheden, roddel en gedichten. De Potkassies van tante Wie zijn te beluisteren op o.a. Spotify en Anchor via deze link.
Schijtammetotus
Henk laat steeds een koekie uit ze trommeltje vallen...
“Hee man,” zegge ze, “hou toch je fatsoen!”
Iedereen wordt er Gallisch van
maar Henkie ken der niks an doen.
Of ie nou kuiert over de wallen
of gaat zitte op ze togus,
hij hep nou eenmaal ontiegelijk veel last van de schijt-amme-totus.
Henk weet niet waar ie het van hep gekrege
maar daar hep ie zich bij neergelege.
Hij ken het kontboeren niet meer late
en de mensen motte toch wat hebbe om over te prate.
Henk denkt: “zolang ik me poeplappie hep en me drijfhuissie
op de gracht,
is het toch Henkie die het laatste lacht.”
Toelichting voor de niet Mokumers:
Koekkie uit trommeltje laten vallen= scheet laten
Ergens Gallisch van worden= onpasselijk worden
Togus=kont
Kontboeren=scheten laten
Poeplappie=salaris/loonzakje
Drijfhuissie=woonbootje
songtekst Peperdure appartementjes
Tante Wie uit de Westerstraat
Me buurvrouw is kassie wijlen gegaan
en toen heb der huis in de verkoop gestaan.
Zo’n miesjgasser in een apepakkie
kocht meteen het hele prakkie.
Ik had geen tijd om te rouwen.
Hij ging de tent meteen verbouwen.
Der kwam een kookeiland, van roestvrij staal
en de muren zijn glad en kaal.
Er staan meubels in van grijs en wit,
van dat kale neten design,
waar geen gezelligheid an zit.
Het is gedaan met de Jordaan.
De juppen komen der aan.
Ze kopen onze straten op
want ze hebben te veel centjes.
Ik herken me eigen buurt niet meer
en dat doet mijn hart zo’n zeer.
Wat een achenebbisj bouw
die peperdure appartementjes.
Ik verlang zo terug naar de kanten gordijntjes,
de vensterbanken met de tierelantijntjes
en balkonnetjes met een wassie an de lijn.
Ze zullen wel niet goed goochem zijn
dat ze de buurt zo vernaggelen
Het is niet meer te hachelen.
Ik kan nerges meer praten in me eigen taal
Dat engels lullen, is toch abnormaal
Nou echt, ze kennen me nog meer vertellen
Al die rottige juppenburen
met hun afzichtelijke lamellen.
En dan zeggen ze meid,
Je mot meegaan met je tijd
maar me mooie Mokum raakt
al zijn volksbuurten kwijt.
Me buren boven en me buren onder
Wat een eigenheimers, het is zo bijzonder
Er gaan weken voorbij dat je ze niet ziet
en als ze der wel zijn
dan groeten ze je niet.
Het mag dan wel heel lullig klinken
maar ik denk dat ik ze maar ga verlinken.
Want ze verhuren ook allemaal
Hun mooie appartementjes illegaal.
Ik wil geen buren uit Londen of Japan
Want al dat toeristen-geteisem...
wat hebben we daar nou an?
Het is gedaan met de Jordaan.
De juppen komen der aan.
Ze kopen alle straten op
want ze hebben te veel centjes.
Ik herken me eigen buurt niet meer
en dat doet mijn hart zo’n zeer.
Wat een achenebbisj bouw,
die peperdure appartementjes
die peperdure appartementjes
